لطفا صبر کنید ...



مقالات

مقالات

مطالب بیشتری موجود نیست.
  • افسردگی چیست؟
  • انواع افسردگی
  • اختلال اضطراب چیست؟
  • اختلالات عصبی شناختی کدامند؟
افسردگی چیست؟

افسردگی چیست؟

افسردگی (به انگلیسی: Depression) جزو اختلالات خلقی طبقه بندی شده است. افسردگی با احساس فقدان، خشم و غم و اندوه همراه است که باعث مختل شدن فعالیتهای روزمره ی فرد می شود.

(در تعریف خلق باید گفت، احساس درونی نافذ و پایداری که در آن درک و نگرش فرد نسبت به خود ، دیگران و در کل نسبت به محیط اطراف عمیقا تحت تاثیر قرار میگیرد.)

در مطالعات اخیر مشخص شده است که اختلال افسردگی اساسی در بین تمامی اختلالات روانپزشکی، بیشترین شیوع را در کل دوران زندگی افراد دارد. این آمار نشان دهنده ی آن است که این بیماری بسیار شایع و رایج است.

افراد به روشهای مختلفی افسردگی را تجربه می کنند. افسردگی ممکن است در کار روزانه شما مشکل ایجاد کند و میزان بهره وری شما را کاهش بدهد. همچنین میتواند بر روابط و برخی از حالتهای جسمی شما تاثیر گذارد.

بیماری ها و اختلالهایی که بر اثر افسردگی می تواند بدتر بشود عبارتست از:

  • بیماری ورم مفاصل
  • بیماریهای قلبی و عروقی
  • سرطان
  • دیابت
  • ام اس

به این نکته توجه داشته باشید که گاهی اوقات داشتن غم و اندوه و یا احساس کمبود، بخشی عادی از زندگی است. در زندگی همه درگیر اتفاقات غم انگیز و ناراحت کننده می شوند. اما اگر به طور مرتب احساس بدبختی و ناامیدی دارید، ممکن است دچار افسردگی شده باشید.

افسردگی یه اختلال جدی محسوب می شود و می تواند بدون پیگیری و درمان صحیح تشدید شود.

با این وجود افرادی که بطور آگاهانه در صدد درمان بر آمده و پیگیری دارند در طی چند هفته بهبودی علائم و حالات خود را متوجه می شوند.

علائم افسردگی

افسردگی چیزی فراتر از داشتن احساس غم و اندوه مداوم است!

افسردگی عمده میتواند علائم مختلفی را ایجاد کند که این علامت ها در زنان، مردان و کودکان متفاوت است. این علائم شامل:

  • احساس غم و اندود
  • کاهش انرژی و خستگی
  • تغییر در اشتها
  • تغییر در وزن
  • کم خوابی یا پر خوابی
  • نا امیدی
  • احساس پوچی و بی فایدگی
  • بی انگیزه بودن
  • تحریک پذیری
  • بدبینی
  • احساس گناه
  • کاهش میل جنسی
  • ناتوانی در تصمیم گیری
  • افکار خودکشی

توجه! باید حتما به این نکته توجه شود که این اختلال در اثر بیماری دیگری (مانند دیابت، انوااع آلرژی ها، بیماریهای عفونی، هپاتیت، سرطان و مشکلات تیروئید) ایجاد نشده باشد و یا ناشی از واکنش به مرگ عزیزان نباشد.

یک نکته مهم در تشخیص اختلال افسردگی این است که شدت این علایم باید به اندازه ای باشد که روی عملکرد شغلی فرد تاثیر نامطلوبی به جای گذاشته باشد.

باید برای تشخیص این اختلال سنجش انجام شود که چرخه ی تغییر روحیه فرد چه مدت است و چند روز دوام دارد.

علایم جسمی نشان دهنده این است که افسردگی فراتر از ذهن فرد است و فقط باعث بر هم زدن و مشکل در افکار فرد نمیشود و اثراتی گسترده تر دارد.

این علایم در مردان و زنان می تواند وجود داشته باشد اما علایم افسردگی در کودکان کمی متفاوت تر از این نشانه ها است.

انواع افسردگی

انواع افسردگی

بسته به شدت علائم ، افسردگی می تواند به دسته بندی های متفاوتی تقسیم شود. برخی افراد افسردگی را خفیف و موقتی تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر اختلال افسردگی شدید و مداوم را تجربه می کنند.

اختلال افسردگی به چند دسته طبقه بندی میشود:

  • اختلال افسردگی اساسی
  • اختلال افسردگی مداوم(دیس تایمی)
  • افسردگی مانیک یا اختلال دوقطبی
  • روانپریشی
  • افسردگی پریناتال (دوران بارداری و پس از آن)
  • ملال پیش از قاعدگی
  • افسردگی فصلی
  • افسردگی موقعیتی
  • افسردگی آتیپیک

اختلال افسردگی اساسی:

اختلال افسردگی اساسی از شدیدترین نوع افسردگی است. این نوع از اختلال با احساسات مداوم غم ، ناامیدی و بی کفایتی مشخص می شود که به تنهایی و بدون پیگیری و درمان از بین نخواهد رفت.

برای تشخیص اختلال افسردگی عمده دست کم باید پنج علامت از نه علامت زیر حداقل به مدت دو هفته در فرد وجود داشته باشد:

  1. داشتن خلق افسرده و غمگین در بیشتر ساعات روز
  2. کم شدن علاقه به بیشتر فعالیتهای روزانه
  3. افزایش و یا کاهش چشمگیر وزن وقتی که فرد از برنامه غذایی و یا رژیم خاصی استفاده نمیکند. و کاهش اشتها
  4. بی خوابی یا پر خوابی
  5. بی قراری غیر طبیعی یا کاهش فعالیت جسمی
  6. خستگی مفرط یا از دست دادن انرژی
  7. احساس بی ارزش بودن یا احساس گناه شدید
  8. کاهش توانایی فکر کردن، تمرکز و یا تصمیم گیری
  9. اندیشیدن مکرر به مرگ، یا داشتن فکر خودکشی با برنامه یا ابزاری خاص و یا اقدام به خودکشی

این علایم باید تقریبا همه روزه در فرد دیده شود و نشانه ی اول و دوم یعنی داشتن خلق افسرده و کاهش علاقه و لذت حتما باید در جمع پنج نشانه ای که فرد تجربه میکند وجود داشته باشد.

افزون بر داشتن این علائم باید حداقل سه مورد از موارد زیر نیز تا حدقابل ملاحظه ای وجود داشته باشد:

  1. افزایش احساس خود مهم بینی
  2. کاهش نیاز به خواب کافی(کم شدن زمان استراحت و خواب در شبانه روز)
  3. پرگویی و صحبت بیش از اندازه
  4. ابراز نقطه نظرهای متفاوت و پراکنده
  5. نداشتن تمرکز و پرت شدن حواس به سادگی
  6. پرتحرکی و افزایش فعالیتهای بدنی
  7. پرداختن بیش از اندازه به فعالیتهای لذت بخش و پر خطر

اختلال افسردگی مداوم:

اختلال افسردگی مداوم یا دیس تایمی (قبلا روان نژندی افسردگی معرفی میشد) اختلال خفیف اما مزمن است.

برای تشخیص این اختلال ، علائم باید حداقل دو سال ادامه داشته باشد. افسرده خویی می تواند بیشتر از افسردگی اساسی زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد زیرا این دوره برای مدت طولانی تری ادامه دارد.

شیوع این اختلال در زنان بیشتر از مردان است و سیر مزمن تری دارد. شروع آن بی سرو صدا است و بروز آن اغلب در افرادی است که مدت طولانی را تحت فشارهای روانی بوده اند و یا فقدانهای ناگهانی را تجربه کرده اند.

معمولا عوارض آن در پایان روز شدت میگیرد و عموما در سنین ۲۰ تا ۳۵ سالگی شروع می شود. البنه نوعی از این اختلال زود آغاز بوده و می تواند در سنین قبل از ۲۱ سالگی بروز پیدا کند.

با بروز حداقل دو مورد از علایم زیر بهمراه افسردگی میتواند احتمال این اختلال را داشته باشد:

  1. کم اشتهایی یا پرخوری
  2. بی خوابی یا پر خوابی
  3. کمبود انرژی یا خستگی
  4. کاهش اعتماد بنفس
  5. ضعف در تمرکز یا دشواری در تصمیم گیری
  6. احساس ناامیدی

در طی این دوره ی دو ساله اختلال (در مورد کودکان و نوجوانان یکساله) فرد هرگز نباید بیش از دو ماه فارغ از این علایم باشد.

این علایم نباید ناشی از اثرات جسمی مستقیم یکی از مواد (مثل سوء مصرف موادمخدر یا داروهای طبی) یا یکی از بیماریهای طبی عمومی (مثلا کم کاری تیروئید) باشد.این علایم باید باعث ایجاد رنج و ناراحتی چشمگیری در فرد بشود بطوریکه کارکردهای اجتماعی، شغلی و… فرد را به نحو قابل توجهی تحت تاثیر قرار بدهد.

افسردگی مداوم (علائم، انواع، تشخیص و درمان) »

 افسردگی مانیک یا اختلال دو قطبی:

افسردگی مانیک شامل دوره های شیدایی یا هیپومانیا (جایی که فرد  احساس می کند بسیار خوشحال است) همراه با علائم افسردگی است. افسردگی مانیک نامی قدیمی برای اختلال دو قطبی است.

برای اینکه اختلال دو قطبی در فرد تشخیص داده شود، باید یک قسمت از شیدایی را تجربه کند که هفت روز طول بکشد. ممکن است که حالت افسردگی را قبل یا بعد از قسمت شیدایی تجربه کند. چرخه ی حالات افسردگی و مانیک باید به شکل مستمر ادامه داشته باشد.

حالت افسردگی علائمی مانند افسردگی عمده را دارد.

علائم حالت مانیک شامل:

  • انرژی بالا
  • کاهش خواب
  • تحریک پذیری
  • هجوم سریع افکار و گفتار
  • خود بزرگ بینی
  • افزایش اعتماد به نفس
  • رفتار غیرمعمول ، ریسک پذیر و خود مخرب
  • احساس سرخوشی

در موارد شدید ، اختلال می توانند توهم را همراه داشته باشد. هیپومانیا نوعی شیدایی شدید است.

روانپریشی:

برخی از افراد مبتلا به افسردگی اساسی نیز دوره های از دست دادن ارتباط با واقعیت را پشت سر می گذارند. این به روان پریشی معروف است که می تواند توهم و هذیان باشد.

توهم وقتی است که فرد چیزهایی را می بیند که وجود خارجی ندارد، یا صداهایی می شنود که نیست، بو و مزه هایی را احساس می کنید که واقعاً وجود ندارند. افسردگی همراه با روان پریشی می تواند علائم جسمی را نیز به همراه داشته باشد.

افسردگی دوران بارداری:

افسردگی پریناتال ،در دوران بارداری یا طی چهار هفته پس از زایمان رخ می دهد.معمولاً افسردگی پس از زایمان نامیده می شود. افسردگی پری ناتال ممکن است در حین بارداری باشد.

تغییرات هورمونی که در دوران بارداری و زایمان اتفاق می افتد می تواند باعث ایجاد تغییراتی در مغز شود که منجر به نوسانات خلقی می شود. کمبود خواب و ناراحتی جسمی که اغلب با تولد نوزاد اتفاق می افتد نیز باعث افزایش این اختلال می شود.

علائم افسردگی پریناتال می تواند به همان اندازه علائم افسردگی اساسی باشد و شامل موارد زیر است:

  • غمگینی
  • اضطراب
  • خشم یا عصبانیت
  • فرسودگی
  • نگرانی شدید در مورد سلامتی و ایمنی کودک
  • مشکل در مراقبت از خود یا نوزاد جدید
  • افکار آزار یا آسیب رساندن به کودک

زنانی که فاقد پشتیبانی هستند و یا قبل از آن دچار افسردگی شده اند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به افسردگی پریناتال هستند، اما این برای هر کسی ممکن است رخ دهد.

ملال پیش از قاعدگی (PMDD):

اختلال ملال قبل از قاعدگی (PMDD) نوعی شدید از سندرم قبل از قاعدگی (PMS) است. در حالی که علائم سندروم قبل از قاعدگی می تواند از نظر جسمی و روانی باشد، اما علائم ملال قبل از افسردگی عمدتاً روانی است!

این علائم روانی شدیدتر از موارد مرتبط با سندرم پیش از قاعدگی است. ممکن است کسی که مبتلا به ملال قبل از قاعدگی است، سطح افسردگی و اندوهی را تجربه کند که عملکرد روزمره را تحت تاثیر قرار می دهد.

سایر علائم احتمالی این اختلال شامل:

  •  نفخ و حساسیت به پستان
  • سردرد
  • درد مفاصل و عضلات
  • غم و ناامیدی
  • تحریک پذیری و عصبانیت
  • نوسانات شدید خلقی
  • هوس غذا یا خوردن زیاد
  • حملات هراس یا اضطراب
  • کمبود انرژی
  • تمرکز بر مشکل
  • مشکلات خواب

به نظر می رسد ملال قبل از قاعدگی به طور مشابه با افسردگی پریناتال مربوط به تغییرات هورمونی می باشد. علائم آن معمولاً درست پس از تخمک گذاری شروع می شود و بعد از قاعدگی، کاهش می یابد.

افسردگی فصلی:

افسردگی فصلی ، اختلال عاطفی فصلی نیز خوانده می شود. از نظر بالینی به عنوان “اختلال افسردگی اساسی با الگوی فصلی” شناخته می شود. این افسردگی مربوط به فصول خاصی است. برای بیشتر افراد ، این اتفاق در ماه های زمستان رخ می دهد.

علائم اغلب در پاییز شروع می شوند، زیرا روزها کوتاه تر می شوند و در زمستان ادامه می یابند.

علائم شامل موارد زیر هستند:

  • افزایش نیاز به خواب
  • افزایش وزن
  • احساس غم ، ناامیدی یا بی حوصلگی

افسردگی فصلی ممکن است با پیشرفت فصل بدتر شود و منجر به افکار خودکشی شود. هنگامی که بهار می رسد​​، علائم تمایل به بهبود می یابد. این ممکن است مربوط به تغییر در ریتم های بدنی فرد در پاسخ به افزایش نور طبیعی باشد.

افسردگی موقعیتی:

افسردگی موقعیتی ، توسط رویدادها یا موقعیت های خاص ایجاد می شود. مثال این موقعیت ها شامل:

  • مرگ یک عزیز
  •  بیماری جدی یا یک واقعه تهدید کننده زندگی
  • مشکلات مربوط به طلاق یا حضانت کودک
  • شکست در روابط عاطفی
  • بیکار بودن یا روبرو شدن با مشکلات جدی مالی
  •  روبرو شدن با مشکلات گسترده قانونی

البته طبیعی است که حوادثی مانند اینها ایجاد احساس غم و اضطراب کنند. اما افسردگی موقعیتی هنگامی اتفاق می افتد که این احساسات متناسب با رویداد تحریک آمیز باشد و در زندگی روزمره اختلال ایجاد نمایند.

افسردگی آتیپیک:

افسردگی آتیپیک به افسردگی اطلاق می شود که در پاسخ به وقایع مثبت داده میشود. علیرغم نام آن ، افسردگی آتیپیک غیر معمول یا نادر نیست!

ابتلا به افسردگی غیر معمولی بسیار چالش برانگیز است زیرا  فرد ممکن است از نظر دیگران (یا خودش) افسرده نباشد.

علائم دیگر افسردگی آتیپیک می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • افزایش اشتها و افزایش وزن
  • تصویر بد از بدن
  • پرخوابی
  • بیخوابی
  • سنگینی در بازوها یا پاها که یک ساعت یا بیشتر در روز طول می کشد
  • احساس طرد و حساسیت به انتقاد
  • دردهای مختلف
اختلال اضطراب چیست؟

اختلال اضطراب چیست؟

مواردی از قبیل ترس دائم و بیش از حد، نگرانی، اضطراب و اختلالات رفتاری مربوط به آن، جزو علائم اختلال اضطراب است. ترس شامل واکنش عاطفی به تهدید است، خواه این تهدید واقعی باشد خواه ذهنی. اضطراب یعنی انتظار برای بروز تهدید در آینده. انواع اختلال اضطراب عبارت است از:

اختلال اضطراب فراگیر (GAD)

در این حالت فرد بیش از حد بابت رویدادهای روزمره نگران است. درحالی­که بعضی از نگرانی­ها و اضطراب­ها بخش طبیعی و حتی شایع زندگی را تشکیل می­دهد، اختلال اضطراب فراگیر به آن­ دسته نگرانی­هایی گفته می­شود که در سلامت و عملکرد طبیعی فرد اختلال ایجاد می­کند.

ترس از مکان­های شلوغ

به وضعیتی گفته می­شود که فرد در آن به­طور غیرمنطقی از مکان­های عمومی وحشت دارد. افراد مبتلا به این اختلال اغلب می­ترسند در محیطی که فرار از آن دشوار است دچار حمله­ی عصبی شوند.

افراد مبتلا به این وضعیت به­دلیل این ترس اغلب از شرایطی که ممکن است باعث بروز حمله­ی عصبی در آن­ها شود می­گریزند. در بعضی از موارد، این رفتار اجتنابی به مرحله­ای می­رسد که فرد دیگر نمی­تواند از خانه­ی خود خارج شود.

اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی یک اختلال روان­شناختی نسبتا رایج است که شامل ترس غیرمنطقی از مورد قضاوت واقع شدن می­شود. اضطراب ناشی از این اختلال می­تواند تاثیر مخربی روی زندگی فرد بگذارد و حضور در مدرسه، محل کار و سایر محیط­های اجتماعی را دشوار سازد.

فوبیای خاص

این فوبیاها شامل ترس شدید از یک شیء یا وضعیت خاص در محیط می­شود. ازجمله فوبیاهای رایج می­توان به ترس از عنکبوت، ارتفاع یا مار اشاره کرد.

چهار نوع اصلی از فوبیای خاص عبارت است از: رویدادهای طبیعی (رعد و برق، طوفان)، پزشکی (جراحی، دندان­پزشکی، تجهیزات پزشکی)، حیوانات (سگ، مار، حشره) و مناسبتی (فضاهای بسته، خارج شدن از خانه، رانندگی). افراد در مواجهه با شیء یا موقعیتی که باعث ایجاد ترس در آن­ها می­شود، احساس تهوع، لرز، بالا رفتن ضربان قلب و حتی ترس از مرگ را تجربه می­کنند.

اختلالات عصبی شناختی کدامند؟

اختلالات عصبی شناختی کدامند؟

نقص اکتسابی در عملکرد شناختی اختلال عصبی-شناختی نامیده می­شود. این اختلالات شامل ناتوانی مادرزادی از بدو تولد یا در سال­های اولیه­ی زندگی نمی­شود. انواع اختلالات شناختی عبارتند از:

دلیریوم

دلیریوم حالت گم­گشتگی حاد هم نامیده می­شود. این اختلال طی مدت کوتاه، معمولا چند ساعت یا چند روز، طول می­کشد و هوشیاری و توجه فرد را مختل می­سازد.

اصلی­ ترین ویژگی اختلالات عمده و خفیف عصبی-شناختی نقص اکتسابی شناختی در یک یا چند مورد شامل حافظه، توجه، زبان، یادگیری و درک است. ممکن است این اختلالات شناختی در اثر بیماری جسمی مانند آلزایمر، عفونت اچ­آی­وی، بیماری پارکینسون، مصرف مواد/دارو، بیماری عروقی و غیره رخ دهد.

شیزوفرنی

شیزوفرنی یکی از وضعیت­های حاد روان­پزشکی است که فکر، احساس و رفتار فرد را تحت­الشعاع قرار می­دهد. این وضعیت پیچیده و بلندمدت روی حدود یک درصد از مردم ایالت متحده تاثیر می­گذارد.

طبق معیار تشخیصی DSM-5، باید دست کم یک ماه دو یا چند علامت شیزوفرنی در فرد وجود داشته باشد.

یکی از علائم باید شامل موارد زیر باشد:

  • توهم: باورهای متضاد با واقعیت
  • هذیان: دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود خارجی ندارد
  • نامنظم بودن گفتار: کلمات از قواعد زبان پیروی نمی­کند و درک آن غیرممکن است
  • رفتار به­شدت مختل یا کاتاتونی: گیجی، رفتار یا حرکات عجیب
  • علائم منفی: ناتوانی در شروع برنامه، صحبت، بروز احساسات یا خوشحالی

برای تشخیص این وضعیت لازم است فرد دست کم به­مدت شش ماه در عملکرد اجتماعی و شغلی خویش به مشکل بربخورد. شیزوفرنی معمولا از اواخر نوجوانی یا اوایل بیست­ سالگی شروع می­شود و علائم مردان زودتر از زنان نمود پیدا می­کند. کاهش  انگیزه، روابط مشکل و عملکرد ضعیف در مدرسه از جمله علائمی است که بسیار زودتر و قبل از تشخیص رخ می­دهد.

موسسه­ ملی سلامت روان پیشنهاد می­کند که عوامل مختلفی در بروز شیزوفرنی دخیل است. ازجمله: ژنتیک، وضعیت مغز، عوامل محیطی و مصرف مواد.

اگرچه شیزوفرنی قابل معالجه نیست، اما با استفاده از چند روش درمان می­توان علائم را کنترل نمود. روش­های درمان معمولا شامل داروهای ضد روان­پریشی، روان­درمانی، کنترل فردی، آموزش و حمایت اجتماعی است.

تمامی حقوق این سایت متعلق است به دکتر فرحزاد عباسیان. طراحی وب سایت توسط رایان