واقعیتی تلخ در وجود همه زنان نهفته است!

میراث روانی زنان کوله باری از «ترس» و «نا امنی» است.حتی قوی ترین و موفق ترین زنان در عصر کنونی بی بهره از این میراث نیستند و همواره ترسی خودآگاه و یا ناخوداگاه از «نا امنی» را در روان خود حمل می کنند.
شاید یکی از دلایل اینکه بیشترین اختلالات اضطرابی در زنان مشاهده میشود نیز همین مسئله باشد. .
از منظر روانشناسی تکاملی زنان از دیر باز به دلیل محدودیت های جسمانی و اقتصادی و فرهنگی همواره می بایست امنیت خود و فرزندان خود را فراهم می کردند.به همین منظور به شدت احتیاج به حضور مردانی داشتند که از «امنیت» روانی ، عاطفی ، اقتصادی و جسمانی آنها محافظت کند.برای نگه داشتن این مردان تمام فکر و ذکر این زنان این بوده که چه رفتاری انجام بدهم تا او مرا بیشتر بخواهد و با من بماند تا همچنان «امنیت» داشته باشم!
زن در «نا امنی» از خویش بیگانه می شود و تبدیل به موجودی بیقرار می شود که علائمی چون : حسادت ، دسیسه و مکر ، وابستگی ، پر توقع بودن و خشم از خود نشان می دهد.به عکس زنان در سایه «امنیت» بیش از هر زمانی دوست داشتنی می شوند و می توانند زنانگی بیشتر و عزت نفس بیشتری از خود نشان دهند و در مجموع دوست داشتنی تر میشوند.
زن امروزی نسبت به گذشته قدرت و توانمندی بیشتری پیدا کرده است اما با این همه همچنان هر روز با این میراث روانی دست پنجه نرم می کند.میراثی که هر روز در گوش آن نجوا می کند که تو بدون مرد تنها و بی پناه هستی و برای ادامه زندگی و رسیدن به «امنیت» به حمایت و حضور مردان نیازمند هستی و بدون کمک آنها به جایی نخواهی رسید.
مسئله این نیست که زنان در واقعیت زندگی به وجود مردان نیازمند هستند و یا نیستند ، بلکه منظور سخن این است که بار روانی این مسئله برای زنان فهم و درک شود.اگر این مهم فهم شود علت بسیاری از تعارضات و رفتار های پیچیده زنان نیز فهم خواهد شد..
برای ارتباطی سالم و عمیق با زنان قدم اول را برای «فهمیدن» انها بردارید.